Akıl Defteri

İZMİR’İN TADI TİYATRODUR…

Devlet Tiyatrosu’nun en yeni oyunu “Akıl Defteri”

Haldun Usta’nın “Huzur Çıkmazı” oyunun da başrol oyuncularımdan biri  aynı zamanda dostum olan sevgili Levent Ulukut, Akıl Defteri oyununun  reji masasında birlikte çalışalım dediği zaman hiç düşünmeden ve tereddüt etmeden kabul ettim.

Ama tabii ki tek sebep Levent Ulukut ile olan dostluğum değildi.

Huzur Çıkmazı oyununda inatla çalışmak istediğim ve büyük bir zevkle çalıştığım diğer  başrol oyuncumun Gülay Toprak’ın  bu iki kişilik oyunda yer alıyor olması da önemli bir sebepti.

Oyun her şeyiyle Devlet Tiyatrosu’na yaraşır bir şekilde seyirci karşısına çıkmayı başardı. Zaten olması gereken ve beklenen de her zaman bu değil midir?

Pekiyi neydi zaten olması gereken ve her zaman beklenene ulaşılmasını sağlayan şey?

Neydi ilk okuma provası ve genel provalar dahil yirmi beş provada oyunun seyirci ile sağlıkla buluşmasını sağlayan şey?

Nurhan GÜNCAN, yalnızca sahne amiri değil aynı zamanda reji asistanıydı, koordinatördü…

Suflozümüz Ayşe ŞENOĞLU aynı zamanda sanki oyunumuzun bir diğer reji asistanı…

Işık Tasarımcımız Fuat FIRAT ama onu hiç yalnız bırakmayan Zeki Kayar ve Osman Devecioğlu…

Işık Kumanda da  Bora Andaç…

Kondüvit Ulaş Alan ve Harun Düzenli…

Yalnızca kendi görevlerini en iyi şekilde yerine getirmekle kalmayıp oyunun sanat  kalitesini yükseltecek ayrıntıları gözden kaçırmadılar.

Sanat Yönetmenimiz Metin OYMAN ise her zamanki beyefendiliği ve zarifliği ile yanlış anlaşılır mıyım kaygısına kapılmadan olanca tecrübesi ile oyunumuza katkılarını sundu…

Nasıl mı oldu bütün bu işler?

Devlet Tiyatrosu’nun çıkarları her şeyin üstünde tutuldu…

Sanatçı egoları çarpışmadı…

Herkes birbirinin gözü , kulağı oldu, sesi oldu…

Ama söylemeden yapamayacağım;

Bir Dekor- Kostüm Tasarımcımız vardı ki Yıldız İPEKLİOĞLU gözünün nurunu sahneye akıtmakla kalmayıp tüm tecrübesini katık etti hepimize ve doğal olarak oyunumuza…

Darısı bundan sonra seyirci ile bütünleşecek  tüm oyunlara…

                                                         Rüçhan GÜREL

KRAL’IN ADAMLARI

Okumak, çok önemliydi anne, babalarımız için ve bizi de öyle yetiştirmek istiyorlardı. Dört kardeş olmamıza rağmen nerden buluyorlardı neredeyse evin bütün duvarlarını kaplayacak kadar kitabı?

Üstelik, konuşuyorlardı okudukları kitapların karakterleri üzerine, yorumluyorlardı, bazan da taraf tutuyorlardı…

Ben de okumaya böyle bir ortamda, ciddi eserlerle başladım. Mohikanların Sonuncusu, Monthe Cristho Kontu, Pardayanlar  (oniki cilt), Yirmi yıl sonrası vs.

Aslına bakarsanız ağır bir başlangıç. Çocuk anlatılarındaki saflıktan sonra son derece dramatik bir başlangıç.

Dünyanın değişmeyen düzenini, büyük bir ustalıkla anlatmak, karşı olduğunuzu sandığınız Kralın, adamı olmak için can atmak…

Sizi ezen gücün altında şehvetle inlemek,

Kral adına her türlü eziyete katlanmak,

Kral dokunulmazlığıyla, kral adına…

Tehditler savurmak yeri geldiğinde ,

Masum, güçsüz ve silahsız halka…

Bunun adına da silahşörlük demek…

Kral istiyor diye , Kral adına, Kral için…

Ve ben ellime bir yıl kala anladım,

Hayatıma kasteden silahşörlerin ,

Aslında Kralın Adamları olduğunu…

Ve içimdeki Mohikan’ın ,Atos, Portos,Aramis,Dartanyan’dan

Çok daha güçlü olduğunu…

RÜÇHAN GÜREL

Savaşın Sesi

İZMİR DE TİYATRO OYUNCULARI VAR !

 

Dün bir sanat eseri daha doğdu.

İzmir Kültür Derneği Oyuncuları – Han Tiyatrosu Ünal Gürel Sahnesinde Pınar Gürbüzoğlu’nun yazdığı ve benim yönettiğim “ Savaşın Sesi “ adlı tiyatro oyununu sahnelediler. Salonda boş koltuk yok. Oyuncular amatör! Biri eczacı, birinin lokantası var, biri öğrenci, bir diğeri ambalaj işinde, biri de baba işinde.

Ama perde açılıp oyun başladığında geçimlerini tiyatrodan sağlamayan üstelik bunun için ceplerinden para harcayan insanlar yani amatörlerden eser yoktu. Seyirci nefes almadan seyretti tam bir saat boyunca. Sıra selama geldiğinde alkışı görmeliydiniz ve amatörlerin yüzündeki o mutluluğu.

Sonra ekiple birlikte, terleri soğusun diye oturup bir yerlerde sohbet ederken, oyunu seyretmiş olan bir seyirci grubu yanımıza geldi ve şöyle dedi:   “ Sanatı bizlere yeniden sevdirdiniz, bunun için size teşekkür ederiz “

Bir özel tiyatroyu, eğitimleri ile ayakta tutabilmek için bunca yıldır  yaptığımız fedakarlıkların boşa gitmediğine o cümleden sonra daha da çok inandım.

Bu tiyatro aşığı ve tutkunu ekiple inançla yapılan çalışmaların sonunda ortaya çıkan oyun, gerçektende bir sanat eseriydi…

“Savaşın Sesi “ oyununun en iyi şekilde seyirci ile buluşmasını sağlamak için her  türlü olanağını seferber eden İzmir Kültür Derneği’ne ve Han Tiyatrosu Ailesine teşekür ediyorum. Bundan sonraki temsillerinde, İstanbul Turnesi’nde ve yeni oyunlarında birlikte hep daha iyiye yelken açmak ümidiyle…

RÜÇHAN GÜREL

BABANI’DA AL GEL

Han Tiyatrosu “ÇOCUK OYUNLARI” ndan vazgeçmiyor.

han afis 90x165 cm 3 çalışma baskıya

 

İzmir’i “ Pazar”  haline getiren  İstanbul anlayışlı  ve rantçı tiyatro sahipleri ,  çocuklar  üzerinden, ailelerin güzel duygularını sömürerek  tiyatro yerine , çocuk oyunu   ile hiçbir ilgisi olmayan kötü niyetli, istismarcı, tiyatro adına yüz karası, tabiri caizse şerefiyesi olmayan gruplar, sahte tiyatroyu, gerçek diye piyasaya sürüyorlar.

İnandıkları için suçlayamayız onları!

Ama inanmaları için gerekli ortamı hazırlayan tüm mercilere de teşekkürü bir borç bilmeliyiz…

Çekin, sıcak para kokan ellerinizi

Çocuklarımızın renkli hayal dünyalarından,

Yaratıcılıklarını sınırlamak istercesine

Sıraya girmeyin.

Han Tiyatrosu da boş durmuyor , seyirci kalmıyor tabii ki! Çocuk Oyunlarımızı hafta içi ve sonu akşam saatlerinde 19:30’da oynamaya karar verdik. Bir de böylesini  deneyelim bakalım dedik. Neden çocuklar genellikle anneleriyle ya da öğretmenleriyle tiyatroya geliyor diye düşündük ;   “ Babanı da Al Gel”  dedik.

Veeeeeeeeeee!

Tek başına değil

Ailecek bekliyoruz seni.

Gelmelisin annenle birlikte

Ama unutmadan Babanı…

  RÜÇHAN GÜREL

 

 

DOLU DOLU GEÇEN 7 HAN YILI

DOLU DOLU GEÇEN 7 HAN YILI

Nedenini bilmediğim, belki de sonradan daha iyi anlamlandırabildiğim bir duygu,

Çok da hoş bir düşünce…

“ İzmir de Tiyatro“

Mimar Sinan Devlet Konservatuvar’ı Tiyatro Bölümü Oyunculuk Ana Sanat Dalı henüz yeni kazanılmış, sene 1983, ama nedense İzmir de bir “ Özel Tiyatro” açma fikri, bu gün ki söyleyişle düşüncesi yerleşmiş bir kez akıllara…

Neden İzmir?

Belli ki birçok sebebi var.

Emel Bala Gürel “Dramatik Yazarlık“   okumuş bitirmiş, üstüne yüksek yapıyor.

Çınar Gürel İzmir de doğmuş,

Balahan Gürel, İzmir de tiyatro oyuncusu olmaya karar vermiş,

Rüçhan Gürel İzmir’e 2003 senesinde 88 kilo olarak yerleşmiş… Kafasındaki hayalleri bir bir uygulamak için… Piriştina başkan iken.

Pek iyi,” İşgale son denilen” şehirdeki, bu gün ki söyleyişi ile “Kent” deki durum neydi? İşgale niçin son denmişti? Düşmanla birlik de kültür ve sanat damı denize dökülmüştü, bir daha hiç çıkarılmamacısına…

Yoksa o zaman mı işgal’in gerçeği ortaya çıkmıştı?

Sevgili Dostlar;

Bu gün tiyatro ve diğer bütün sanat dalları işgal edilmeye uğraşılmakta hatta içerikleri ılımlı bir şekilde değiştirilmeye çalışılmaktadır.

Asmayalım da besleyelim mi mantığından,

Kapatmayalım da, muhteviyatı değiştirelim akiline ulaşılmıştır.

Fakat unutulan bir gerçek var ki en büyük saraylar bile halk’ın iradesi karşısında birer “Sırça Köşk”e dönüşürler…

Siz İzmirliler, yeter ki sizler ne istediğinize karar verin. Yani tarafınızı seçin, geri kalmışlık mı, sanat mı?

Eğer sanatı seçtiyseniz gerisi çok kolay.

Çünkü HAN TİYATROSU Ailesi yalnızca yetişkin ve çocuk oyunlarıyla değil aynı zamanda her yaş grubuna hitap eden tiyatro ve müzik eğitimleri ile de sizler için çalışıyor ve üretmeye devam ediyor tam 7 yıldır.

Herkesi değil ama hepinizi bekliyoruz…

R.G.

 

Copyright © Han Tiyatrosu